“… Ben Hiram. Taşın ustası taşı dantel gibi işlerken, işledim içimdeki fırtınaları. Bilgi saklanırken köşe bucak, paylaştım tüm bildiklerimi. Hak edenlerle, Hak ettiğine inandıklarımla… Yüzlerce çırak, yüzlerce kalfa yetiştirdim. Bana bağlansınlar, yalnız beni saysınlar gibi bir beklentiye girmeden. Elleri ekmek tutsun diye. Eve, çocuklarına daha çok nafaka götürsünler diye.

Saraylar, köşkler yaptım, krallara, sultanlara. Tapınaklar yaptım inanmışlara. Cebime gireni ya da girecek olanı düşünmeden…

Ben Hiram. Hiram Abif. Çoğunuzun Usta Hiram diye bildiği…”